HISTORIA

HISTORIA PARAFII I KOŚCIOŁA

            Nowa Wieś Lęborska jest jedyną starą miejscowością ziemi lęborskiej, której pierwotnego miana nie znamy. Obecna nazwa jest tłumaczeniem miana wprowadzonego przez Zakon Krzyżacki przed nadaniem tej miejscowości praw chełmińskich przez kontura gdańskiego Henryka Richtera 22 listopada 1349 roku. Musiała być to znaczna osada o nazwie Nyedorf, Neuendorf, bo ulokowano ją na 100 włókach, jak Lębork, co wystarczyło na lokację miasta wraz z grodem.

            Nowa Wieś miała wspólnego duchownego z Lęborkiem. Pierwszy bowiem kościół istniejący tu w XIV wieku pw. Św. Katarzyny, wzmiankowany początkowo jako parafialny, od 1349 roku był filią parafii lęborskiej. Około roku 1570 kościół przeszedł w posiadanie protestantów, którzy władali nim do roku 1641, kiedy to stał się ponownie katolicki. Ponieważ większość parafian stanowili luteranie – Kuria Biskupia w Pelplinie w 1829 roku odstąpiła im ten kościół, na którego miejscu wybudowali oni obecny.

            Kościół obecnie istniejący został wybudowany w latach 1846-47. jest murowany
z czerwonej cegły, halowy, z prezbiterium wyodrębnionym, zakończonym półkoliście. Od frontu wieża dobudowana do nawy z 5 otworami okiennymi i 4 otworami zamkniętymi żaluzjami, zwieńczona dachem w kształcie ośmiobocznego stożka z 4 szczytami u podstawy, kulą i krzyżem. Od strony południowo – wschodniej dobudowana zakrystia. Pod okapem okalającym fryz
z płycinowymi, tynkowanymi krzyżami. Otwór wejściowy główny i okna zakończone są łukiem półokrągłym. Dach nad nawą dwuspadowy, nad prezbiterium sześciopołaciowy. Sufit płaski, drewniany, belkowany. Chór prostokątny, wsparty na 4 drewnianych słupach, na nim 9 głosowe organy o 2 manuałach i napędzie elektrycznym.

            Z zabytków ruchomych w posiadaniu kościoła są:

                       a) kana chrzcielna z cylindrycznego odlewu cynowego, gładka, z roku 1735 roku,                                              ofiarowana przez ofiarodawczynię nazwiskiem Amende;

                        b) 2 lichtarze ołtarzowe, późnośredniowieczne, odlane z brązu.

            Po II wojnie światowej kościól został przejęty przez ludność katolicką i poświęcony przez
o. Stefana Chodukiewicza 8 grudnia 1947 roku. Do 21 kwietnia 1958 roku odprawiali w nim nabożeństwa ojcowie Franciszkanie z parafii Św. Jakuba Apostoła w Lęborku. W latach 1958-74 kościół był obsługiwany przez duszpasterzy z parafii NMP Królowej Polski w Lęborku z Ks. Janem Grabowskim na czele. Dopiero dnia 28 sierpnia 1974 roku Kuria Biskupia nowoodrodzonej Diecezji Koszalińsko – Kołobrzeskiej erygowała samodzielną parafię Nowa Wieś Lęborska,
a tutejszy kościół pw. Niepokalanego Poczęcia NMP stał się kościołem parafialnym. Ks. Jerzy Dąbrowa został mianowany pierwszym proboszczem tejże parafii. 

            Parafia Rzymskokatolicka: Odpust parafialny – 08 grudnia

            Erygowana: 28.08.1974 r.

            Dekanat: Lęborski od 30.12.1987 r.

            Diecezja: Pelplińska od 25.03.1992 r.

            Metropolia: Gdańska od 25.03.1992 r.

            Kościoły filialne:

  • Kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Chocielewku;
  • Kościół pw. Św. Józefa Robotnika w Redkowicach;
  • Kościół pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Kębłowie Nowowiejskim.

            Cmentarze:

  • w Czarnówku (kaplica);
  • w Chocielewku;
  • w Redkowicach.

            Miejscowości wchodzące w skład parafii:

  • Chocielewko;
  • Czarnówko;
  • Kanino;
  • Kębłowo Nowowiejskie;
  • Kębłowo-Łowcze;
  • Niebędzino;
  • Nowa Wieś Lęborska;
  • Redkowice;
  • Żelazkowo.