Niepokalane Poczęcie

Kościół katolicki obchodzi 8 grudnia uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Prawda wiary o Niepokalanym Poczęciu Maryi jest określona przez dogmatyczne nauczanie Kościoła. Mówi ono, że Maryja poczęta i urodzona tak, jak każdy inny człowiek od chwili swego poczęcia, jeszcze przed narodzeniem, była obdarzona pełnią łaski.

Ta prawda wiary jest pośrednio objawiona w Piśmie Świętym. Anioł w chwili zwiastowania powiedział do Maryi: „Bądź pozdrowiona, pełna łaski” (Łk 1, 28). Bóg przygotował Ją na Matkę Syna Bożego, który nie mógł mieć matki obarczonej skutkami grzechu pierworodnego, nieposiadającej łaski w duszy. Obdarował Ją pełnią swych łask w chwili poczęcia. Została już wtedy odkupiona w sposób wyjątkowy, wznioślejszy niż inni ludzie.

Wiara w Niepokalane Poczęcie Najświętszej Maryi Panny była obecna w Kościele od najdawniejszych czasów, choć niesformułowana wyraźnie. Król Polski Zygmunt Stary, gdy Polska przeżywała swój złoty wiek i liczono się z nią w Europie, prosił Stolicę Apostolską o przyspieszenie ogłoszenia tego dogmatu. Wtedy ówczesny papież Urban VIII tak odpisał polskiemu królowi: „Światło Ducha Świętego, które jedynie może wyjaśnić tę prawdę, tajemnicę ludowi – jeszcze nie zabłysło w naszych umysłach”.

Po trzech wiekach, jakie minęły od prośby polskiego króla, papież Pius IX 8 grudnia 1854 r. ogłosił dogmat o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny. Oto jego treść: „Najświętsza Maryja Dziewica od pierwszej chwili swego poczęcia, przez łaskę i szczególny przywilej Boga Wszechmogącego, na mocy przewidzianych zasług Jezusa Chrystusa, Zbawiciela rodzaju ludzkiego, została zachowana nienaruszona od wszelkiej zmazy grzechu pierworodnego”.
Wszyscy znamy wydarzenia z Lourdes. Matka Boża objawiła się tam ubogiej dziewczynce Bernadecie Soubiroux. Zanim Bernadeta stała się wizjonerką, powiernicą i posłanniczką Niepokalanej, otrzymała łaskę głębokiej wiary i prawdziwej świętości. Posiadała głębokie wyczucie Boga i zdolność znoszenia przeciwności i cierpień.

Był 1858 r., zaledwie 4 lata po ogłoszeniu dogmatu o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny. Matka Kościoła, ludu Bożego, przyszła z nieba, aby niejako potwierdzić treść tego dogmatu i przez Bernadetę uczynić z Lourdes centrum pielgrzymek o światowym zasięgu. Podczas objawień Bernadeta, widząc niezwykłą Postać, zapytała: „Kim jesteś piękna Pani?”. Usłyszała odpowiedź: „Jam jest Niepokalane Poczęcie”. Słowo „niepokalana” oznacza bezgrzeszność, świętość oraz piękno. Gdzie jest Bóg, tam jest piękno. I gdzie jest piękno, tam jest Bóg, który to piękno stworzył.
Matka Boża ukazała się dziewczynce kilkanaście razy. Z czasem przy grocie widzeń licznie gromadzili się ludzie. Bernadeta, skoro ujrzała Matkę Bożą, zaraz zmieniała się cała. Z biednego, wątłego dziecka przemieniała się jakby w inną postać podobną do anioła. Twarz jej jaśniała, emanowało z niej piękno, które przykuwało wzrok patrzących. Kiedy kończyły się widzenia, ludzie podchodzili do niej, całowali jej ręce, a nawet pocerowaną sukienkę i mówili: święta, święta. Bernadeta wtedy zaczynała płakać i prosiła, aby tego nie robili. Kościół objawienia Matki Bożej w Lourdes uznał za prawdziwe, a Bernadetę Soubiroux, która z czasem wstąpiła do zakonu, ogłosił świętą.
Obecny rok 2004 jest rokiem jubileuszowym ogłoszenia dogmatu o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny. Mija bowiem 150 lat od podania ludowi Bożemu w sposób uroczysty i nieomylny tej prawdy wiary. Polacy, przyjmujący Maryję w czasie nawiedzenia Jasnogórskiego Obrazu, powinni pamiętać o tym jubileuszu. Dobry przykład dał nam Ojciec Święty, ogłaszając w tym roku beatyfikację papieża Piusa IX, a także nawiedzając jako pielgrzym sanktuarium Matki Bożej w Lourdes.

Uroczystość Niepokalanego Poczęcia obchodzi Kościół w Adwencie, przed Bożym Narodzeniem. Chce nam przez to pokazać, jak czysta i piękna była ta, która dała światu zbawienie. Kościół chce nas zachęcić do prostowania drogi życia dla Pana i dbałości o czystość swego serca i duszy, aby wzrastała nasza przyjaźń z Bogiem.